Αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα υπήρξε πραγματική αποκάλυψη για όσους τη ζήσαμε στην Ύδρα. Αποκάλυψη γιατί σε κείνα τα Μοναστήρια δεν πας στον Ναό για λίγες ώρες μέσα στην έντονη και θορυβώδη ημέρα, αλλά ζεις μέσα σε αυτόν. Αποκάλυψη γιατί εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι όλα περισσεύουν και η Ακολουθία είναι γεγονός. Αποκάλυψη γιατί τα έχουμε όλα, μα ποτέ δεν είναι αρκετά. Αντίθετα με τους ασκητεύοντες στα αποκομμένα από τους ανθρώπους μοναστήρια του νησιού, που έμαθαν να ζουν κατά βάση με τα όσα καλλιεργούν και εκτρέφουν.
Μα να σας πω τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις;
Η μία είναι να… κάτι που ποτέ δεν άκουσα και δεν φαντάστηκα. Πριν το τέλος της Ακολουθίας της Αναστάσεως, λέει, οι βοσκοί έφερναν το πρώτο γάλα το “πεπηγός” (ωσάν το ανθότυρο) και τα “ωά” (αυγά) στον Ναό και τα ευλογούσε ο παπάς. Αυτό έκαναν και ο κυρ Χρήστος και η κυρά Κούλα, οι βοσκοί, που περπάτησαν μέσα στη νύχτα το μονοπάτι για να έρθουν στη Μονή της Ζούρβας να ζήσουν την ακολουθία και να προσφέρουν αθόρυβα τα αγαθά τους. Έτσι, ευλογήθηκε η φετινή τους παραγωγή. Και το λεν εκείνοι που αλλάζουν κάθε τέσσερις μήνες σπιτικό και ζουν ασκητικότερα των ασκητών μακριά από όλους και όλα, στα βοσκοτόπια των κοπαδιών τους.
Και η τελευταία ανακάλυψη ήταν αυτή του κυρ Νίκου, που λέει δεν ξέρει μουσικά, γιατί είναι ένας απλός υδραυλικός. Μα να σας πω την αλήθεια μου, αυτός ο κυρ Νίκος είναι πιο μουσικός απ’ όλους μας. Γιατί μουσική-ψαλτική δεν είναι τα σημάδια, μήτε οι παλιοί μελοποιοί. Μουσική είναι αυτό το ταπεινό, ανεπιτήδευτο, μερακλήδικο, καρδιακό, χωρίς καμία φαμφάρα ψάλσιμο του κυρ Νίκου.
Χριστός Ανέστη, αδερφοί!
Ας το καταλάβουμε και ίσως τότε μορφωθούμε και αναμορφωθούμε!