Μια Μεγάλη Εβδομάδα αλλιώτικη, μοναχική και βαριά για όσους “τυχερούς” ήμασταν στον Ναό. Σίγουρα για όλους τους χριστιανούς είχε ένα βάρος δισβάστακτο, αφού τους στερήθηκε η χαρά να ζήσουν στους Ναούς την Πορεία προς το Πάθος και την Ανάσταση. Μα πιστέψτε με! Εξίσου και ίσως περισσότερο δισβάστακτο ήταν να βρίσκεσαι μακριά από τους αγαπημένους σου και να “αναγκάζεσαι” προς χάριν όλων να είσαι στον Ναό μονάχος με τους λίγους.
Αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε χωρίς να θέμε να ‘ρθει! Ίσως για κάποιους από εμάς να ήταν καλύτερο να είμαστε σπίτι με τους αγαπημένους μας που δεν μπορούσαν να είναι μαζί μας. Όμως στην Πορεία και εξ απροόπτου ο Κύριος μάς έδωσε μια ευκαιρία να συλλειτουργηθούμε με τους ενορίτες μας που ήταν μακριά. Έτσι αυθόρμητα και απλά μέσα σε 1 μέρα, με όλα τα μαγαζιά κλειστά και κινητικούς περιορισμούς στήσαμε ένα ολόκληρο στούντιο και φέραμε τον κόσμο στον Ναό, και πήγαμε τον Ναό στον κόσμο. Και δεν σας κρύβω, τότε και μόνο τότε ένιωσα ότι άξιζε που ήμουν εκεί.
Ευχαριστώ θερμά τον π. Θεόδωρο, που μας επέτρεψε να κάνουμε αναμετάδοση, την κ. Σταυρούλα, που ήταν πάντα εκεί να μας ανοιγοκλείνει, τον π. Βασίλειο και τον π. Σπυρίδωνα, που ανέχθηκαν όλη την αναστάτωση των καμερών, τον Μιχάλη Αρ. που ανέλαβε για πρώτη φορά να καλύψει το βαρύ φορτίου του λαμπαδαρίου σε μια τόσο απαιτητική περίσταση, τον Μιχάλη Χ. και τον Κλεάνθη, τους αφανείς τεχνικούς μας, και τον Θανάση και τον Σπύρο που βάσταξαν το τεχνικό φορτίο της κάμερας και του μοντάζ.
Ακόμα τον π. Αρσένιο Τζ. Και τον Γιάννη Καρ. Που έσπευσαν πραγματικά μεταμεσονύκτια να μας διδάξουν εξ αποστάσεως και να μας συμβουλέψουν σε κάθε τεχνικό πρόβλημα!
Ευχαριστώ όμως και όλους εσάς που ήσασταν τόσο κοντά μας και μας δώσατε κουράγιο και διάθεση να συνεχίσουμε!
Χριστός Ανέστη!
Νίκος Φραγκάκης